Misirin patlamasi, icerigindeki suyun isi nedeniyle yaptigi basincin bir sonucu. Oz halindeki misir tanecigi isitildiginda, icerigindeki su da buhar haline donusup basinc yaratiyor ve bu basinc tanecigin kabugunu zorlamaya basladiginda da misiri patlatiyor. Bu gerceklestiginde disari cikan kabarik beyazlik ise tane icerigindeki nisastadir. Misira dikkatli bakildiginda, etrafinda kalin ve su gecirmez bir kabuk oldugu gorulur. Bunun altinda iki tabaka daha vardir. Tanenin bu ic kisimlarindaki molekullerin siralanis bicimi, normal misir tanelerine gore daha duzenlidir. Bu sayede isi normal tanelere oranla neredeyse iki misli hizla icine yayilabilir.

Kalin kabuk isitildiginda, tanenin ici de suratle isinir ve icindeki su, basincli bir su buhari olusturur. Isinma suresince gittikce artan bu basinc, sonunda kalin kabugun adeta infilak ederek yirtilmasina yol acar. Tane ilk boyutundan yaklasik 30 misli buyur, ici disina gelir, yani tanenin icindeki yumusak kisim disari cikarak yenilebilir kismi olusturur. Bu ozelligi tabiatta baska hicbir seyde goremezsiniz. Belki biraz ekmegin olusumunu buna benzetebiliriz.

Bir misir tanesinin ideal bir sekilde patlayabilmesi icin, icinde en az yuzde 14 oraninda su olmasi gerekir. Bunun altindaki oranlarda yine patlar ama kismen acilir, istenen sonuc alinamaz. Misirin icersindeki su oranini artirmak icin, kapali bir ortamda uzerine su serpistirilmesi ve beklemeye birakilmasinin faydali olacagi soylenir ama bu islem misirin icindeki su oranini en fazla yuzde l arttirir. Bir misiri igneyle delerseniz, bir firinda veya gunes altinda bekletirseniz, 150 derecenin altinda isitirsaniz, yukarida bahsedilen suyun buharlasmasi, basinc ve infilakin hicbiri gerceklesmez.