Karayolu: Her türlü taşıt ve yaya ulaşımı için kamunun yararlanmasına açık olan arazi şerididir.
Karayolu Trafiği: Karayolunu ulaşım amacı ile tek başlarına veya birlikte kullanan motorlu ve motorsuz taşıtlar ile yayaların yol üzerindeki hareketleridir.
Güzergah: Bir yolun arazi üzerinde veya topoğrafik harita üzerinde izlediği doğrultudur.
Plankote: Belirli bir arazinin kotlu olarak çizilmiş planına denir.
Plan : Yolun yatay bir düzlem üzerindeki izdüşümüdür.
Alinyiman-Kurp: Bir yolun ekseni planda düz giden kısımlar ile bunlar arasında kalan eğri kısımlardan oluşur. Düz kısımlara alinyiman eğri kısımlara kurp adı verilir.
Boykesit ( Profil ): Plandaki yol ekseni bir doğru boyunca açılır ve bunun düşey bir düzlem üzerinde izdüşümü alınırsa boy kesit elde edilir.
Düşey Kurp:Boy kesit eğimli olarak devam eden düz kısımlar ile bunları birbirine bağlayan eğrilerden oluşur. Eğri kısımlara Düşey Kurp denir.
İstikşaf ( Ön İnceleme): Yolun geçeceği bölgenin genel bir incelemeye tabi tutulup ilk etapta mümkün görülen seçeneklerin ortaya çıkarılması
Etüd: İstikşaf sonunda amaca uygun görülen geçkilerin daha ayrıntılı bir biçimde incelenmesi
Aplikasyon: Seçilen geçkiye ait kesin eksen hattının araziye uygulanması ve diğer ölçme işleri
Yatay Kurp : Alinyimanları birbirine bağlayan eğri kısımlardır.
Some Noktası: İki alinyimanı birbirine bağlayan daire yaylarında alinyimanların kesişme noktasıdır.
Rakordman : Kurplar ile alinyimanları birleştiren geçiş eğrisidir.
Piketaj: Alinyiman ile Kurpların arazide belirtilmesi işlemidir.
Röper:Yol boyunca her 500 m de bir alınan ve kodlandırılan sabit nokta
En Kesit: Yol güzergahı üzerindeki noktaların enine dikey düzlemdeki izdüşümüdür.
Ripaj : Yapı ve toprak işlerini azaltmak amacı ile yol ekseninin enine kesit biçiminde sağa veya sola kaydırılması
Dever : Kurplarda içe doğru verilen enine eğimdir.
Şev: Bir dolguda platformun dış kenarı ile doğal zemin, yarmada ise hendek tabanı ile doğal zemin arasındaki eğik yüzeydir.
Siyah Çizgi :Arazinin doğal durumunu gösteren hattır. Bu çizgi üzerinde alınan herhangi bir noktaya ait kot ise o noktanın siyah kotudur.
Kırmızı Çizgi : Yolun tesviyesi yani toprak işi sonunda yol ekseninin boy kesitteki durumunu gösteren hattır. Bu hat üzerindeki herhangi bir noktaya ait kot ise o noktanın kırmızı kotudur.
Kazı : Yolun tesviye işi sırasında kırmızı çizgi üzerinde kalan kısım kazılır.
Dolgu : Kırmızı çizginin altında kalan kısım doldurulur.
Toprak İşi : Kazma ve doldurma işlemine toprak işi veya tesviye denir.
Tesviye Yüzeyi : Toprak işi sonucu ortaya çıkan yüzeydir.
İnce Tesviye : Tesviye yüzeyinin uygun enine ve boyuna eğim de verilerek bir greyder yardımı ile son olarak düzeltilmesi işlemidir.
Alt Yapı : Yolun toprak işi sonunda daha önceden saptanan kot ve en kesit şekline getirilmiş kısmına denir.
Sanat Yapıları: Menfez, drenaj tesisleri ve istinat duvarı gibi yapılardır. Bu yapılarda alt yapı içine girer.
Üst Yapılar :Yolun trafik yüklerini taşımak ve bu yükü taban zemininin taşıma gücünü aşmayacak şekilde taban yüzeyine dağıtmak üzere alt yapı üzerine inşa olunan ve temel altı, temel, kaplama tabakalarından oluşan kısımdır.
Yol Tabanı : Alt yapı ve üst yapıdan oluşan yol gövdesinin oturduğu doğal zemindir.
Temel Altı ( Alt temel) : Tesviye yüzeyi üzerine serilen ve genellikle kum, çakıl,taş kırığı,yüksek fırın cürufu gibi daneli malzemeden inşa olunan tabakadır.
Temel : Temel altı tabakası ile kaplama tabakası arasına yerleştirilen ve granülometrisi ile diğer koşulları belirli olan doğal kum, doğal çakıl veya kırma taş ile az miktarda bağlayıcı ince malzemeden oluşan tabakadır.
Kaplama :Temel tabakası üzerine inşa olunan ve trafiğin doğrudan doğruya temas ettiği bitümlü karışımlar, beton, parke vb. malzeme ile yapılan tabakadır.
Esas görevi düzgün bir yuvarlanma yüzeyi temin etmek olan bu tabaka bir ya da birkaç tabaka halinde inşa olunur. Bunlardan en üstte bulunan tabaka trafiğin ve iklim koşullarının bozucu etkilerine karşı koyan aşınma tabakasıdır.Bunun altındaki tabakaya binder tabakası denir.
Yol gövdesinin üst yapısını oluşturan temel altı, temel ve kaplama tabakalarının kalınlıkları; yoldan geçecek olan trafiğin miktarı ve cinsine bağlı olarak değişir.
Banket: Yol kaplamasının iki yanında, kaplamaya bitişik ve kaplama kenarı ile şev başı arasında kalan kısma denir.Genel olarak ayrı tip bir örtü ile kaplanan bu kısım yayaların yürümesi ve arıza gibi olağan olmayan hallerde taşıtların durmasına ayrılmış olup ayrıca kaplamayı yandan desteklemek suretiyle dağılma yolu ile bozulmayı geciktirir.
Banket teşkili sırasında nazara alınacak başlıca hususlar; banket genişliğinin yeterli olması ve yol boyunca sürekli olarak bu genişliğini muhafaza etmesidir. Buna ilave olarak taşıt kullananların kolaylıkla fark edebilmeleri için banket farklı dokuda veya renkte bir malzeme ile kaplanır. Kaplama yapılması halinde yağış sularının yol gövdesine sızmasını önlemek için bitümlü bir malzeme içirilerek geçirgenliği giderilir, ya da kaplamaya nazaran enine eğimi fazla tutularak sızma azaltılmaya çalışılır.
Platform: Yolun enine yönde bölüntüsüz ve kaplama ile banketlerden oluşan kısmına denir. Platform kentiçi yollarda yaya kaldırımları veya orta refüj kenarı ile kent dışı kırsal yollarda ise hendek ve dolgu şevi başları ile sınırlanmıştır. Platform genişliği doğrudan doğruya şerit sayısı, şerit genişliği ve iki yandaki banket genişliklerine bağlıdır.
Hendek: Yolun yarma kesimlerinde banket ile yarma şevi arasında uzanan ve yol platformu ile yarma şevine gelen yağış sularının toplanıp aktığı kanaldır. Bunlara kenar hendek veya yan hendek de denir. Bu hendekler genellikle üçgen yada yamuk kesitli olurlar. Yarmalarda yamaçlardan akan yağış suları erozyon yolu ile şevin bozulmasına neden oluyorsa şev tepesinden bir miktar geride olmak üzere tesviye eğrisi hattına paralel olarak yine üçgen veya yamuk kesitli olmak üzere hendekler açılır. Bunlara da kafa hendeği adı verilir.
Bordür: Kent içi yollarda kaplama ile daha yüksek kotta bulunan yaya kaldırımı arasına veya kaplama ile orta refüj arasına yerleştirilen genellikle taş yada betondan yapılmış kenar taşı mahiyetindeki yol elemanıdır.
Bordür Oluğu: Kent içi yollarda, kaplama ve yaya kaldırımı üzerine düşen ve enine eğimden dolayı bordür kenarında biriken yağış sularının yol boyunca kolayca ve belirli bir genişlik içinde kalacak şekilde akması için kaplamanın en dış kenarından daha düşük kotta olmak üzere bordür ile kaplama arasına yapılan enkesit kısmına denir.
Rögar (Baca) : Bordür arasında birikip oluk boyunca akan yağış sularının yola ve yol temeline zarar vermeden kanalizasyon veya yağmur suyu drenaj şebekesine akmasının sağlayan yapılara denir.
Şev: Bir dolguda platformun dış kenarı ile doğal, yarmada ise hendek tabanı ile doğal zemin arasındaki eğik yüzey bu dolgu veya yarmanın şevidir. Şev eğimini belirlemede gözetilen iki ana faktör; zeminin kendini tutma özelliği ile dolgu veya yarmanın yüksekliğidir. Kendisini tutan zeminlerde şev eğiminin biraz daha dik olmasında bir sakınca yoktur. Yüksek dolgularda şev eğiminin az tutulması yolun inşası için daha geniş bir arazi şeridini gerektirirse de trafik güvenliği yönünden tercih olunur. En çok kullanılan dolgu şevleri 3/2, 3/1, 4/1 dir. Yarma şevleri için ½, 1/1,2/1, 3/2 değerleri verilebilir. Kaya yarmalarda dik şev kullanılır. 3/2 şev yatayda 3, düşeyde 2 dirimine isabet eden eğim demektir.
Enine Eğim : Yol yüzeyine düşen yağış sularının platformu bir an önce terk edebilmeleri için yol enkesitine eksenden banket yada kaplama dış kenarına doğru olmak üzere her iki tarafta verilen eğime denir.
Enine eğimin miktarı üzerinde etkili ana faktör kaplama cinsidir. Yağış sularının kolayca ve kısa sürede akabileceği ince dokulu asfalt kaplamalar için 0.01 ile 0.02 arasında bir eğim uygun kabul edilebilir. Çakıllı kaplamalarda enine eğim 0.03 ile 0.04, toprak yollarda ise 0.04 ile 0.06 değerinde olmalıdır. Beton yollar için 0.02 den düşük enine eğim kullanılabilirse de min. Eğim 0.015 olmalıdır. Drenaj amacı ile banket eğimi çok zaman kaplama eğiminden fazla tutulur.
Boyuna Eğim : Yola boyuna doğrultuda verilen eğimdir. Boyuna eğimi sınırlayan başlıca faktörler ise yolun sınıfı ile geçtiği arazinin topoğrafik yapısıdır. Standartları yüksek olan yollarda ayrıca düz arazilerde boyuna eğim az tutulur. Yine drenaj amacı ile yola min. 0.003 ile 0.005 arasında bir boyuna eğim tatbik edilmelidir.
Yol Ekseni : Yol kaplamasının ortasından geçtiği varsayılan çizgiye denir.
Eksen Çizgisi : Bölünmemiş yollarda karşı yönlerden gelen trafiğin kullanabilecekleri yol kısmını göstermek amacı ile yol üzerine çizilen boyuna doğrultudaki çizgiye denir.
Trafik Şeridi :Taşıtların tek dizi halinde güvenle hareket edebilmelerine yeterli kaplama genişliğine denir.
Şerit Çizgisi: Aynı yönde hareket eden trafiğin kullanacağı şeritleri birbirinden ayıran boyuna doğrultudaki çizgilere denir.
Bölünmemiş Yol : Üzerinde karşı yönlerden gelen trafiği ayıran fiziki bir engelin bulunmadığı tek platformlu yoldur. Şayet bir yöndeki trafik karşı yönden gelen trafik ile orta refüj, korkuluk gibi fiziki bir engel kullanılarak ayrılmış ise bu gibi yollara da bölünmüş yol denir.
Kamulaştırma Genişliği : Yolun yapımına başlamadan önce geçki boyunca yeterli genişlikteki arazinin kamulaştırılması gerekir. İşte yol geçkisi boyunca uzanan ve her iki yandaki sınırları ile belirli olan bu alanın genişliğine denir.